கருப்பு தான் என்னக்கு புடிச்ச கலரு...

மழையில் சென்றேன் குடையாய் நின்றாய்... 

அன்னையின் கருவில் என்னுடன் இருந்தாய்... 

சிலிர்த்து போனேன் எனக்கென எழுந்தாய்... 

மறித்து போனேன் என்னையே சுமந்தாய்... 

தலையின் மேலும் நீதான்... 

செல்லும் வழியும் நீ தான்...

அழகு நிற கருமையே!!! 

எரித்தால் மட்டும் தான் வருவாயா... 

இல்லை நான் நினைத்தால் கூட வருவாயா...

கருப்பு தான் அழகு

பகலில் வரும் சூரியனாஅழகு... 

இருளை தரும் நிலவேஅழகு... 

வெள்ளை நிற கண்களாஅழகு... 

கண்களை போர்த்தும் கண்மையே அழகு...

நீல நிற வானமாஅழகு... 

தூறலாய் வரும் கரு மேகமே அழகு... 

சிவந்த பெண்ணின் முகம் மட்டுமா அழகு... 

கருத்த பெண்னே உன் கண்ணமும் தான் அழகு...?

வெளிச்சத்தின் அழகு

வெளிச்சத்தை ஏன் கண்டுபிடித்தான்?

நீ தூங்கும் அழகை இரவில் காணதானோ!!

வானும் பெண்ணும் ஒன்று!

செம்மையாய் மாறியது வானம்...
உன் கோபம் வெளியேறியதனால் !!!

மழைநீரை பொழிந்தது வானம்...
உன் கருணை வெளியேறியதனால் !!! 

நீலமாய் தோன்றியது வானம்...
உன் சிரிப்பு வெளியேறியதனால் !!!

மேகங்களால் சூழ்ந்தது வானம்...
உன் வெட்கம் வெளியேறியதனால் !!!